-
1 nazywać\ się
nazyw|ać sięнесов. называться;jak się \nazywać\ sięa ta ulica? как называется эта улица?; jak się pan (pani) \nazywać\ sięa? как вас зовут?; как ваша фамилия?
-
2 nazywać się
несов.называ́тьсяjak się nazywa ta ulica? — как называ́ется э́та у́лица?
jak się pan (pani) nazywa? — как вас зову́т?; как ва́ша фами́лия?
-
3 zwać się
-
4 zwać\ się
несов. зваться, называться;● co się zowie как следует, что надо -
5 mianować się
-
6 mianować\ się
сов. несов. назваться/называться+nazwać/nazywać siebie
-
7 heißen
heißen ( heißt, hieß, geheißen) vi nazywać się; Buch, Lied usw a mieć tytuł; Titel, Befehl brzmieć; Tier wabić się; ( bedeuten) znaczyć;wie heißen Sie? jak godność pana (pani)?;wie heißt du (mit Vornamen)? jak masz na imię?;das heißt to znaczy;es heißt, er … on podobno …;was soll das heißen? co to ma znaczyć?;das will nichts heißen to nic nie znaczy;jemanden willkommen heißen powitać pf k-o -
8 narzekać
глаг.• жаловать• жаловаться• застонать• охать• пенять• простонать• сетовать• стонать• хныкать* * *жаловаться, роптать, сетоватьnazywać, nadawać imię разг. нарекать* * *несов. жаловаться, сетовать+utyskiwać, wyrzekać, biadolić, żalić się
* * *несов.жа́ловаться, се́товатьSyn: -
9 Kind
ein Kind bekommen <u>rodzić dziecko;von Kind auf od dziecka;das Kind beim rechten Namen nennen nazywać rzeczy po imieniu;
См. также в других словарях:
nazywać się — I – nazwać się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nazywać samego siebie jakimś mianem, imieniem, tytułem; nadawać sobie, przybierać imię, miano, określenie, tytuł, przezwisko; określać się w jakiś sposób : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nazywać — → nazwać nazywać się 1. forma ndk czas. nazwać się. 2. «nosić nazwę, być określonym jakąś nazwą, mianem, terminem» Naczynie na cukier nazywa się cukiernicą. Ta ulica nazywa się Marszałkowska. ∆ Nazywa się, że… «mówi się o czymś, określa się coś… … Słownik języka polskiego
nazywać — Nazwać rzecz (rzeczy) po imieniu «mówić o czymś wprost, szczerze; mówić coś bez ogródek, bez owijania w bawełnę»: (...) nie obędzie się bez zdecydowanej, wyraźnej ingerencji państwa przy pomocy wszystkich środków, jakie stoją do jego dyspozycji.… … Słownik frazeologiczny
wabić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o zwierzętach: nawoływać się wzajemnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wilki wabiły się w lesie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} o zwierzętach: nazywać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nazwać się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}nazywać się I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
mianować się — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk a. dk, rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} nazywać siebie kimś; przypisywać sobie jakieś miano : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mianował się prawdziwym Polakiem. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}mianować się II… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nazwać — dk IX, nazwaćzwę, nazwaćzwiesz, nazwaćzwij, nazwaćał, nazwaćany nazywać ndk I, nazwaćam, nazwaćasz, nazwaćają, nazwaćaj, nazwaćał, nazwaćany 1. «oznaczyć, określić nazwą, mianem, imieniem, epitetem, nadać nazwę, miano, imię, przezwisko»… … Słownik języka polskiego
zwać — ndk IX, zwę, zwiesz (rzad. zowię, zowiesz), zwij, zwał, zwany «określać jakąś nazwą, jakimś mianem, imieniem; dawać komuś, czemuś jakąś nazwę, nazywać» Zwano ich bohaterami. Dzieci zwały go wujkiem. W domu zwą ją Dzidzią. Pokój zwany salonem. ∆… … Słownik języka polskiego
wabić — ndk VIa, wabićbię, wabićbisz, wab, wabićbił, wabićbiony 1. «przynęcać zwierzęta, zwłaszcza odpowiednim wołaniem (czasem naśladując ich głos)» Wabić gołębie gwizdaniem. Wabił wróble ziarnem. przen. «stanowić przynętę, działać przyciągająco;… … Słownik języka polskiego
nosić — ndk VIa, noszę, nosićsisz, noś, nosićsił, noszony 1. «trzymając coś w rękach, na plecach lub w inny sposób, chodzić z tym (długo lub wielokrotnie); dźwigać» Nosić bagaże, paczki, skrzynie, toboły, walizki, ciężary. Nosić coś na plecach, na… … Słownik języka polskiego
a — I 1. «pierwsza litera alfabetu łacińskiego» a) «odpowiadająca samogłosce a» ◊ A b c «elementarne wiadomości z jakiegoś zakresu» A b c tańca. A b c radioamatora. ◊ Od a do z «od początku do końca, wszystko» b) «w numeracji porządkowej oznaczająca … Słownik języka polskiego